Social Media en ikzelf, wij hebben zo’n beetje een haat/liefde-verhouding. Maar het kan misschien toch wel een impact hebben.

“Moet ik nu echt gaan schrijven hoe geweldig ik wel ben en hoe knap en dat je naar mij moet luisteren om te weten hoe je ik-weet-niet-wat-voor-skills allemaal kan verwerven?”

Dat is de vraag die ik nog niet zo lang geleden stelde aan Eva, onze ubeon office manager die deze rol met veel passie, zorg en enthousiasme opneemt. Tot haar uiteenlopend takenpakket behoort ook een stuk 'social media' communicatie voor ubeon, partners en associates. Zoals ik het begrijp, bekendheid genereren via de Facebooks, Blogs, Nieuwsbrieven en LinkedInnen van deze virtuele wereld, zeg maar.

Social Media en ikzelf, hebben zo’n beetje een haat/liefde-verhouding, dus. Jaren geleden, toen 'MSN Spaces' het virtuele levenslicht zagen was ik vrijwel direct verkocht en werd al snel een fervent blogger. Ik kon mijn toen grenzeloze behoefte aan schrijven er volledig botvieren. Al snel had ik een schare trouwe lezers en zelfs fans, leerde ik collega-bloggers kennen die in enkele gevallen ook nog vrienden werden in het echte leven. Ondanks (of is het misschien net dankzij?) het gebruik van pseudoniemen waren vele schrijfsels zo authentiek als maar zijn kon. Ze raakten lezers vaak tot in het diepst van hun ziel. Zalige tijd, was dat.

Schrijven en bloggen deed ik vooral voor mezelf, om niet-commerciële redenen. Het lag in het verst van mijn gedachten om dat schrijven in te zetten om daar op een of andere manier - godbetert - geld mee te willen verdienen. Ik was er zelfs een beetje vies van. Beperkende overtuiging wellicht, maar ongetwijfeld het resultaat van een of andere (onbewuste?) positieve intentie voor mezelf. Hoe meer ik artikels tegenkwam van zichzelf verheerlijkende guru’s die trachten aan te zetten tot het volgen van seminaries, het kopen van boeken, het beluisteren van podcasts of het bekijken van filmpjes ten behoeve van geluk, succes, materiële zekerheid en aanverwante, hoe minder mijn zin om nog te schrijven, laat staan deze schrijfsels te delen. Tot effectief het moment kwam waarop ik mijn virtuele inkt volledig opgedroogd bleek te zijn.

Met lichte tegenzin - want ik 'moest' toch wel een website hebben als zelfstandig trainer-coach - en na lange, zachte doch standvastige aandrang, begon ik weer dingen te 'delen'. Statusjes. Korte tekstjes. Af en toe terug een artikeltje… En ja, ik werd steeds minder vies van een artikeltje dat mijn expertise - die ik naar het schijnt ook heb - toch ook een beetje in de verf zette. Hoewel ik daar niet graag mee loop te stoefen, bescheiden als ik ben, naast grappig en buitengewoon aantrekkelijk, natuurlijk. Nuttig om mensen die daar behoefte aan hebben, te helpen om de weg naar mij te kunnen vinden.

Groot (enfin, nu al wat minder groot dan pakweg enkele jaren geleden) was mijn verbazing toen Eva me zei dat er na mijn recente publicatie van een artikeltje ineens enkele inschrijvingen voor een opleiding waren bijgekomen. “Bon, blijkbaar werkt dat dus toch!” dacht ik. Bij deze, kan ik bevestigen dat het wel degelijk kan helpen, op een 'goede' manier via social media naar buiten te treden. Ik maak dan ook graag van deze gelegenheid gebruik om reclame te maken voor de volgende opleidingen die plaatsvinden in de Oosterhoeve bij ubeon. Een gevarieerd aanbod van opleidingen die je de do’s en de dont’s als trainer-coach, maar ook als ondernemer tout court, een heel stuk op weg kunnen zetten. Als je maar letterlijk doet wat er gezegd wordt natuurlijk! (not).